Tweestrijd tussen rust nemen om rustig de dag af te sluiten of toch die actieve flow volgen en iets neerzetten, iets afwerken. Ik ken die tweestrijd zo goed. Maar vroeger niet, toen was er geen tweestrijd. Toen was er gewoon doorgaan en afwerken.
Het contact met mezelf kwijt
Maar dan geraakte ik ook de voeling met mezelf, met mijn lichaam volledig kwijt! Ik dronk niet, at niet, ging niet naar de WC, zat met gekruiste benen verkrampt op mijn stoel, voor uren. Dat kon ik, dat is het zotte. Ik kan dat! Het is zelfs beloond geweest, met goede resultaten, met doctoraten (het was er maar één, maar dit rijmde beter ;). En overal werd ik geapprecieerd voor mijn inzet en mijn betrouwbaarheid.
Maar ik was de voeling met mezelf volledig kwijt. Misschien niet volledig, maar het voelde wel zo. Ik was vooral de voeling kwijt met mijn buik, mijn onderbuik. En ook met mijn hart, en ook de verbinding met anderen, met mijn omgeving. En het zotte is dus, ik kan dat! En ik ben er ook nog eens dubbel en dik voor beloond geweest. Op school vooral (wat leren we daar eigenlijk ;).
Maar dat is nu iets wat ik NIET MEER WIL!
Die afgescheidenheid is zo pijnlijk, fysiek en emotioneel, zo eenzaam, zo fout. En daarom heb ik daar nu nog steeds zoveel schrik voor. Als ik dan eens in zo een heerlijke drive kom met veel inspiratie en mogelijkheden, dan word ik tegelijkertijd bang.
Wanneer ga ik dat allemaal doen? en vooral HOE ga ik dat allemaal doen? In de flow, relax, met een positief gevoel van passie of verkrampt, streverig, geforceerd?
Gelukkig voel ik dit laatste al sneller aan en weet ik heel goed dat ik dit niet meer wil!
Uit de tunnel komen
En dan is het tijd om even afstand te nemen! Even echt STOP zeggen en afstand nemen van de zuigende stress tunnel die me steeds meer naar binnen trekt, en steeds meer weg van mezelf en mijn gevoel. Daar uitstappen en iets anders doen. Eerst en vooral naar de WC gaan ;), iets drinken, koken, afwassen, ... Alles wat me terug bij mezelf en in mijn lichaam brengt. En huishoudelijke taken zijn daarvoor ideaal. Weg uit mijn hoofd, terug in de fysieke realiteit. (Daarom dat ik sinds de lockdown ook geen poetsvrouw meer heb ;).
En als ik dan uit de stress tunnel gekomen ben, terug in contact met mezelf en mijn omgeving, dan ziet alles er anders uit.
Er is terug zuurstof in de lucht ;) er is terug een tuin om in te gaan, kippen om eten te brengen, er zijn terug mensen om me heen, terug zin in koken, in eten, er is terug gezelligheid.En tussen al die gezelligheid door, kan ik wel eens een blogje schrijven, een berichtje posten, een telefoontje doen, ... Dan heb ik daar zin in, dan voelt dat goed! Omdat er een evenwicht is, en ik niet meegezogen word in de tunnel.
Ken jij die tunnel ook?
Of werkt dat bij jou anders, stress? Hoe die stress mechanismen werken in ons lichaam, in ons brein leg ik altijd uit bij het begin van de hartcoherentie training. En ik merk steeds dat de herkenning veel aha momenten oplevert die helpen om hier bewust mee om te gaan.
In het kader van de samen veerkrachtig week (een 10 daagse van de Geestelijke Gezondheidszorg van 1 tot 10 oktober) leg ik de mysterieuze werking van ons stress systeem graag bloot en geef ik een aantal eenvoudige oefeningen om snel terug uit de stress tunnel te geraken.
De sessies zijn gratis te volgen via facebook. Surf op 2, 6 en 8 oktober om 9 uur naar mijn facebook pagina. Als je er op dat moment niet bij kan zijn (of als je geen facebook account hebt) kan je de video's ook achteraf nog bekijken. Je mag me via onderstaande knop laten weten als je geïnteresseerd bent, dan hou ik je zeker op de hoogte! Stuur gerust door naar anderen, dankjewel! Els
