Elke maand, élke maand (!), komen we weer tot een punt van stilstand, stilvallen, bezinnen, overschouwen..
Elke maand?
Ja, elke maand, als de maan kleiner wordt, worden we uitgenodigd om langzaam uit te bollen en even tot stilstand te komen. Ons doen en laten te overschouwen, iets meer van op afstand, niet meer er middenin.
Ik zeg wel, we worden daartoe uitgenodigd. Door de natuur, de cyclische beweging van op en neer, als een maandelijkse in- en uitademing. En de neerwaartse energie als de maan kleiner wordt is als onze uitademing. Tijd om uit te blazen, even alles los te laten.
Uitgenodigd..
Maar of we daarnaar luisteren, daar aandacht aan besteden, daarop afstemmen en meegaan in die neerwaartse beweging, dat is een andere vraag! Ik ervaar het (tot nu toe ;) elke maand opnieuw.
Ik geniet van de opwaartse energie, van de dynamiek die dat creëert, de ontmoetingen, de beweging die in gang gezet wordt, de flow die ontstaat. Zalig om dat te voelen, zeker omdat ik dit niet zo vanzelfsprekend vind. Met risico op bloedarmoede zat mijn energie de laatste jaren vaak laag en futloos. Dus al ik die stijgende energie dan van nature door mijn lichaam voel gaan, dan geniet ik daar dubbel en dik van, ben ik haast verwonderd en zo blij als een kind.
Maar dan
Na de volle maan zou ik zo graag in diezelfde flow blijven. Zit ik met zo veel energie en die stuwt me vooruit. En tegelijk begin ik aan mijn lichaam te voelen 'nu is het tijd om uit te bollen, de pedalen lost te laten, de energie rustig te laten stromen maar niet meer aan te zwengelen'.En dan komt er telkens weer weerstand naar boven. Een weerstand tegen stilvallen, een angst tegen loslaten, alsof ik schrik heb om af te remmen. En liever zou blijven doordraven, alle remmen los, als een stuurloos projectiel. Want zo voelt het:
Als die opwaartse energie niet af en toe getemperd wordt, waar denderen we dan naartoe? Hoe bepalen we dan onze richting?
En toch dus telkens weer die weerstand, die angst. Zodanig dat het voor mij nog meer voelt als op het laatste moment de handrem optrekken. Ook nu weer, tijd om aan de handrem te trekken. Ik voel al langer de neerwaartse, naar binnen gerichte energie en nu is het echt tijd om daaraan toe te geven. Om uit te bollen en op het diepste punt tot stilstand te komen.
Energetisch en meditatief groeitraject start nu vrijdag
En onze maandelijkse groeicirkel is daarbij een goede ondersteuning. Een maandelijks referentiepunt, als herinnering, als anker. Om letterlijk tot stilstand te komen en te bezinnen over wat echt belangrijk is op dit moment. Als focus voor weer een nieuwe maand.
Je krijgt inspiratie, lichaamsoefeningen die de energie van het seizoen ondersteunen, geleide meditatie om in voeling te komen met jezelf en de energie van het moment. Maar ook tijd en ruimte om dit te laten inwerken, stil te vallen en in contact te komen met je innerlijke flow en focus.
Voor dit traject werk ik samen met Annemie van LivingLei. We komen samen op deze prachtige locatie in hartje Leuven. Hoe metaforisch kan het zijn, een stille rustgevende plek met grote tuin in het hart van de drukte van de stad :)
Van harte welkom aan nog één snelle beslisser, jij?
Meer info en inschrijven voor de reeks van 5 vrijdagnamiddagen (september tot januari) kan via deze pagina.
