Een plek, om te wonen, om te leven. Mensen, die hun ding doen. HUN ding. Hun eigen ding. Waar ze goed in zijn. Waar ze in uitblinken. Niet omdat ze hun best doen, maar omdat het in hen zit. Gewoon, van nature. Kinderen, jongeren, die dit gaandeweg ontdekken. Die kunnen proeven van allerlei vakmanschap. Tuinieren, kleren maken, huizen bouwen, koken, bakken, boetseren, dieren verzorgen, fotograferen, muziek maken, verkopen, onderwijzen, illustreren, dansen, bewegen, helen, … En dan hun eigen weg gaan, op hun beurt een voorbeeld zijn. Ouderen ook, die aanwezig zijn, met al hun ervaring, die kunnen kijken naar wat is. Die ondersteund worden en ondersteunen tegelijk. Verbondenheid boven ego. Mensen die hulp nodig hebben. Een plek om te rusten, een plek om te helen, een plek om te aarden, een plek om zichzelf te vinden. Herbronnen. Je bron vinden. Je eigen ding.
Daarom doe ik wat ik doe. Alles wat ik doe, is een aanloop daar naartoe. Mensen begeleiden om hun bron te vinden. Mensen samenbrengen en technieken aanreiken om dichter bij zichzelf, hun essentie, te komen.
